Hoge Venen

Regelmatig ga ik op stap in binnen- en buitenland om landschapsfoto’s te maken. Proberen te maken dat is. Want dat weer kan wel eens lelijk tegenzitten. Zo ben ik ooit naar Zwitserland geweest en had er een hotel gevonden op de top van een berg. Om toch maar zeker te zijn dat ik met foto’s naar huis zou kunnen gaan, heb ik daar drie nachten geboekt. Je weet maar nooit dat het regent … Ideaal zo’n bergtop: je hebt een zicht van 360 graden! Het probleem met shooten in de bergen zijn de liften. Het is namelijk zo dat de (ski)liften ’s morgens nog niet open zijn om de zonsopgang te fotograferen. En ’s avonds is het juist omgekeerd: de liften zijn al toe uren voor de zonsondergang. En laat het nu juist die twee perioden van de dag zijn die mij het meest interesseren.

Maar daar zat ik dan op de top van de berg in de maand oktober. Wanneer ik mijn hand uitstrekte, zag ik mijn vingers niet meer. Mist en dan ook nog eens van die dikke, vette, natte mist. En wat onwaarschijnlijk is, is de snelheid waarmee die opkomt. Je kijkt naar buiten en er is geen mist te bespeuren. In de verste verte niet. Tegen dat je beneden staat, gepakt en gezakt zie je dus uw eigen hand niet meer. Om een lang verhaal kort te houden heb ik daar drie dagen ofwel regen ofwel mist ofwel sneeuw (zwarte sneeuw in mijn geval) gezien.

Onlangs ben ik twee keer naar IJsland geweest en twee keer slecht (foto)weer gehad. Bij landschapsfotografie werk je meestal met een of meerdere filters. En laat dat nu net het “probleem” zijn. Toen ik er was, had ik een bijna constant heel licht gemiezer. En twee of drie van die minidruppeltjes op uw filter kunnen de foto naar de vaantjes helpen. Wat we de laatste keer voornamelijk mee te kampen hadden, was de felle, gure wind. Nog niet veel meegemaakt dat het zo hard en zo lang waaide. Volgens de de mensen was het uniek en hebben ze nog nooit zo’n slecht weer meegemaakt. Tja, …

 

Zoem eventjes in en je kunt zo 27 zichtbare druppels tellen op de Kase-filter …

 

En in België? Natuuuuurlijk ook al zo’n dingen meegemaakt. Maar het grote verschil is dat je hier de week erop kunt teruggaan naar de plaats waar het slechte weer was. Je zegt niet zomaar “ik ga eens wat foto’s gaan nemen in IJsland”. En dat is nu het grote voordeel van te shooten in België en bij uitbreiding in de omliggende landen. Je kunt namelijk blijven teruggaan naar je favoriete plaats.

Een paar weken terug ben ik naar de Hoge Venen getrokken om een paar foto’s te maken. Het weer was niet goed dus, heb ik die dag dan behandeld als een verkenningsdag. Wat mij wel opvalt is dat de Hoge Venen beschikken over een soort micro-klimaat. Je rijdt er naartoe in de regen en dan kom je toe op de parking en de zon schijnt. Of je rijdt weg van de parking in de sneeuw en drie kilometer verder is de baan kurkdroog. Dus, je hebt het weer in België en dan zijn er de Hoge Venen …

Wat opvalt wanneer je op de houten paden loopt, is de wijdsheid van de streek. En je hebt smalle paadjes en de iets bredere. Wanneer je met een statief werkt, is het niet altijd evident om je foto te maken. Af en toe eens mensen doorlaten en wachten totdat de trillingen van het houten pad verdwenen zijn, horen bij de routine.

 

Op dit pad past mijn statief juistjes en moet ik het wel wegnemen om mensen door te laten. Misschien is de oplossing het statief in het “gras” te plaatsen en dan op het pad te gaan zitten om zo een foto te maken.

 

Een andere reden waarom ik zo graag naar de Hoge Venen ga, is voor de mogelijkheden en de verscheidenheid van foto’s die je er kunt nemen. Eigenlijk kan iedereen er haar of zijn ding doen: lange belichting, macro, model, landschap, nacht, …

 

Aan water is ook geen gebrek in de Hoge Venen.

 

Mist en sneeuw zijn ginder twee dankbare natuurelementen. Toch voor foto’s.

 

Ook verbrandde en/of dode bomen kunnen het onderwerp zijn.

 

Op het einde van het pad zie je een lichtstreep die zich door de wolken gewrongen heeft.

 

Het krieken van de dag met een opkomende zon en wat mist is toch altijd mooi om te zien, te beleven en vast te leggen. Dit is een half uur voordat de eigenlijke zon te zien is.

 

Eindelijk is de lichtbol te zien.

 

Mochten de Hoge Venen u ook aanspreken, kom dan gerust mee tijdens dit fotoweekend:

https://marcelvanbalkom.nl/foto-weekend-hove-venen-eupen/

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.