Ik had ergens iets gelezen over “Photo Brussels Festival”, een tentoonstelling dacht ik. Dat was het ook maar er was meer. Bij aankomst pikte ik een folder op en zag toen plots dat het een “Festival Tour” was. Met andere woorden, er waren 39 locaties waar je terecht kon voor “iets dat te maken had met fotografie”. Maar terug naar de tentoonstelling zelf.
In maart 2020 werd gevraagd wie wou meedoen aan de wedstrijd “The World Within”. “We vertrokken van het idee dat de restrictieve lockdowncapsule een creatieve veerkracht zou opwekken, een positieve lens die de grenzen van de quarantaine doorbreekt en constructief mogelijkheden voor verandering aanreikt. Tegelijk was het natuurlijk ook een introspectieve aanpak, maar juist hieruit zou het vooruitzicht van persoonlijk en collectief welzijn kunnen opbloeien.” Juist.
Er waren 420 deelnemers maar uiteindelijk werden er slechts 27 geselecteerd. En de foto’s van deze laatste kun je nu bewonderen in “Hangar” (https://www.hangar.art/) een mooie tentoonstellingsruimte. Bij mij persoonlijk was het vooral bekijken in plaats van bewonderen … Bij bewonderen moeten er tranen in de ogen komen of moet de mond openvallen. Dat was bij geen enkele foto het geval. Maar … dat zal wel aan mij liggen! Ik zal het zoals gewoonlijk wel weer niet verstaan hebben. Een constante bij mij wanneer het over “modern” gaat, zij het nu kunst of fotografie.
Toegegeven de mens is heel creatief en inventief. Het onderwerp draait rond de lockdown; wat doe je wanneer je (verplicht) al dan niet legaal opgesloten wordt in je eigen huis. Of wanneer je niet meer vrij mag reizen naar het buitenland. De werken moesten ook positief en origineel zijn.
En dan zie je foto’s van Wuhan, je weet wel. En neen, de fotograaf heeft het land niet verlaten. Hij heeft zelfs zijn kamer niet verlaten. Dankzij de pc en Google Street View heeft hij “foto’s” genomen van het oord waar alles begonnen is. En niet zomaar foto’s genomen, neen, met een “Washi-F”- film. Deze laatste wordt gebruikt voor medische radiografieën bij mensen met ademhalingsziekten. Jaja, ik ben mee: Wuhan en ademhalingsziekten …
Wat er vooral nobel is aan de tentoonstelling: het helpt fotografen in coronatijden want hun werk wordt tentoongesteld, het komt in een boek en er wordt over gesproken.
Dit is de kaart met het vertrekpunt Hangar en al de andere plaatsen die deelnemen aan het “Photo Brussels Festival”.
Moderne ‘fotografie’ neemt soms vreemde vormen aan,
in de huidige klote coronatijden is die vervreemding meer en meer vreemd(er) geworden…
Als je moet nadenken of iets mooi of niet mooi is… daar pas ik voor !
Iets mooi vinden is een puur buikgevoel vind ik.