De freelance fotograaf Zoriah was embedded in Irak en kon volop foto’s maken over de oorlog. Inderdaad, “kon” want hij is niet langer embedded en bijgevolg zijn bescherming kwijt. En wat heeft hij misdaan om die bescherming te verliezen? Enkel zijn werk: foto’s nemen van de oorlog en vervolgens publiceren (op zijn website).
Eigenlijk heeft hij foto’s genomen van de realiteit van de oorlog. Zolang hij foto’s nam van soldaten die snoepjes uitdeelden aan de bevolking was alles pijs en vree. Het is pas wanneer het bloed en de lijken te zien waren dat de liefde en de bijhorende bescherming opgezegd werden. Zo zou de fotograaf een foto gepubliceerd hebben van een overleden Amerikaanse soldaat nog voor de familie op de hoogte was van het overlijden, zou hij informatie door middel van zijn foto’s vrijgegeven hebben, enz. Kortom, men was op zoek naar een stok en … natuurlijk ook gevonden. En dus einde van de missie, einde van de embedding en ticket terug naar het vaderland.