Een paar weken terug ben ik naar Knokke geweest om een foto te kopen van de geweldige Sylvia Jones. https://www.sylviajones.be/ Ze is een paar jaren terug eindelijk aan de slag gegaan als fotografe en haar foto’s zijn fantastisch!
“Vrouwen worden als inspiratiebron gebruikt om tot nieuwe interpretaties en inzichten te komen en daarbij worden gelijk de speculatieve dimensie van het beeld onderstreept – een centraal vraagstuk in haar oeuvre dat esthetisch overweldigend is en visuele orde schept in de natuurlijke chaos waardoor haar foto’s op het snijvlak van werkelijkheid en droomwereld liggen. Ze tasten zintuiglijk de randen af van wat je nog als fotografie kunt bestempelen op een punt waar zowel het concept als de gelaagdheid en de presentatie van de beelden intrinsiek deel uitmaken van het maakproces, een soort inherente tijdloosheid van de foto’s. Ze weet de innerlijke energie van een mens vast te leggen en hun unieke persoonlijkheid bloot te leggen door er een relatie mee op te bouwen die is gebaseerd op vertrouwen, zachtaardigheid en openheid. De intimiteit is verzinnebeeld door de zuivere vorm van het naakte lichaam. Door die beelden van hun context te isoleren, ontstaat een eigenaardig en abstract beeld dat enerzijds refereert naar de oneindige kenmerken van een landschap, anderzijds naar de gelaagdheid van een schilderij.
De onbetrouwbare aard van herinnering, perceptie, tijd en geschiedenis zijn terugkerende thema’s in haar werk, dat evenzeer focust op de constante metamorfose die we als mens ervaren en op ons onvermogen om de vluchtige werkelijkheid vast te leggen. De blikken van de protagonisten in deze donkere, schilderachtige beelden zijn verdwaald, eeuwig zwevend tussen droom en werkelijkheid, als bevroren door de tijd. De angel van de dood is in de werken nooit veraf, maar het respect en de liefde van de fotografe voegen er telkens weer waardigheid en ontroering aan toe zonder te verbloemen of te dramatiseren, als een stadium in het leven van de vrouw waarin transformatie en kracht schuilgaat. Het is gemaakt vanuit een verlangen om zichtbare ruimtes te verbinden met de ruimtes die in onszelf bestaan; ze tekent voor een metaforische interpretatie van beelden die zich bewegen tussen onze geest en het onbewuste. Door de fragiele lijn te bewandelen tussen enerzijds werkelijkheid en ervaring, anderzijds emotionele openheid en de exploitatie ervan.
Wie de foto’s fragmentarisch leest, komt tot het besef dat ze een sterk pleidooi vormen om respectvol met vrouwelijke schoonheid om te gaan. Ze duiken in een droomwereld – vrij van problemen – en laten de werkelijkheid tijdelijk achter zich. Kleine details lijken niet in het decor te passen, ze genereren spanning en bezitten geheimen die niet kunnen worden ontsluierd. De pure ontregelende schoonheid van haar figuren zorgt ervoor dat we het lichaam op een heel andere manier bekijken. De fotografe laat de parfums van het symbolisme door haar studio wervelen: verwelkte en fleurige bloemen, het perfecte lichaam en zijn aftakelende alter ego, de schimmen en het spel.”
Kun je kort even samenvatten wat je zonet gelezen hebt?
Je moet je geen zorgen maken, ik ben ok. Dank u. Toen we in Knokke waren, zijn we doorgereden naar Oostende, naar de “Internationale Fotobiënnale”. Ik heb ergens een boekje met uitleg over de verschillende fotografen gevonden met aan de linker kant een foto die de fotograaf gemaakt heeft en aan de rechter kant uitleg over haar/zijn werk. Uit bijna iedere beschrijving heb ik één zin genomen en die creatief aan elkaar “geplakt”. Het resultaat is de tekst hierboven.
En waar wil ik nu juist naartoe? Wel, voor mij persoonlijk is het heel eenvoudig: een foto spreekt mij aan of niet. En dat “oordeel” wordt geveld in een seconde (of twee). Ik heb echt al die “uitleg” niet nodig en het is niet omdat ik de “uitleg” gelezen heb, dat ik plots een foto die mij niet aanstaat, wel graag ga zien. Bij mij spreekt het hart bij het “beoordelen” van een foto en niet het verstand. Misschien ten onrechte maar goed, zo ben ik nu eenmaal …