Martine Franck is een fotografe bij het wereldberoemde Magnum. Ze werd geboren in Antwerpen maar groeit wel op in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Haar ouders waren geïnteresseerd in kunst en hebben dat dan ook meegegeven aan de dochter. Ze heeft alles over fotografie wel zelf geleerd.

Het is begonnen toen ze een Leica van haar neef mocht lenen voor een reis naar het Verre Oosten. Aangezien ze nogal verlegen was en het misschien niet zo goed kon uitleggen, vond ze fotografie het ideale middel om zichzelf uit te drukken. Wat volgt is slechts een kleine opsomming van haar werk.

1965-1967
Haar carrière begint ze bij Time-Life Magazine als assistente waar ze zelf enorm veel bijleert. In 1966 ontmoet ze Henri Cartier-Bresson, de mede-oprichter van Magnum, waarmee ze in het huwelijksbootje stapt op 29.04.1970. Uitgeverij La Connaissance vraagt haar om foto’s te nemen van de beeldhouwer Henri Etienne-Martin. Ze neemt ook foto’s van en voor Théâtre Du Soleil. Dit zal ze blijven doen tot het einde.

1968-1972
Ze vervoegt het agentschap Holmes-Lebel zodat haar foto’s een betere verspreiding krijgen. In 1969 mag ze voor Vogue acht keer een portret maken van belangrijke vrouwen. Een jaar later stapt ze over naar het agentschap Vu. En ze weet wat ze wilt en vooral niet wilt. Zo wilt ze niet gezien worden als een beschermelinge van Henri Cartier-Bresson en nog minder “misbruik” maken van zijn naam. Ze laat haar eerste solotentoonstelling annuleren omdat er op de uitnodiging vermeld werd dat haar echtgenoot op de vernissage aanwezig ging zijn …

Na een jaar moest Vu de boeken toe doen wegens slechte financiële resultaten. In 1972 sticht Martine Franck haar eigen Viva. Iets wat ze continu doet is veel reizen. Alleen en met haar echtgenoot.

1973-1979
Misschien om een beetje uit te rusten en te recupereren van het vele reizen besluit ze om foto’s te gaan maken van de verschillende Parijse districten. Ze gaat zich ook meer en meer focussen op de rol van de vrouwen (in de politiek). Een ander thema dat ze vastgelegd heeft zijn de carnavals in verschillende landen evenals “De Fransen op vakantie”. In 1979 gaat ze zelfs naar Iran om de revolutie te fotograferen.

1990-1984
Ze wordt een volwaardig lid van het agentschap Magnum in 1983. Ze blijft reportages maken over vrouwen en feminisme en werkt tussendoor ook voor Libération.

1985-1989
Deze keer legt ze vooral de nadruk op het ouder worden en meer bepaald het verouderen in minder dan ideale omstandigheden. Ze blijft portretten maken van kunstenaars voor kranten en boeken.

1990-1996
Gans haar leven heeft ze het opgenomen voor de minstbedeelden en de verstotenen. Dankzij Les Petits Frères des Pauvres heeft ze verschillende caritatieve instellingen in de schijnwerper kunnen plaatsen en hen op die manier geholpen. Ze heeft ook de campagne van Bill Clinton gevolgd.

1997-2002
Deze keer reist ze naar Tibet en Nepal om de verdrukking door China te documenteren.

2003-2005
Samen met haar echtgenoot richt ze de Fondation HCB op. In 2005 kreeg ze de Légion d’Honneur (dit is zowat de hoogste onderscheiding die een burger kan krijgen) in Frankrijk.

2006-2012
Ze reist nog verschillende keren naar Azië en Indië om de microfinanciering van vrouwen vast te leggen. Na een slepende ziekte sterft Martine Franck op 16.08.2012.

Indien je meer informatie wenst over haar leven maar vooral haar fantastische foto’s wilt bewonderen, kun je altijd het boek “Martine Franck” kopen. Bij Hannibal is het boek spijtig genoeg uitverkocht.
https://hannibalbooks.be/martine-franck

Op deze (zeer amateuristische website) kun je wel nog terecht voor een boek maar enkel in het Nederlands en het Engels: https://exb.fr/en/catalogue/363-martine-franck.html
ISBN FR : 978-2-36511-125-6
ISBN ENG : 978-2-36511-211-6