photodj
De mooiste dingen in het leven zijn gratis.
Martine Franck
Posted on 12 mei 2021
Martine Franck is een fotografe bij het wereldberoemde Magnum. Ze werd geboren in Antwerpen maar groeit wel op in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Haar ouders waren geïnteresseerd in kunst en hebben dat dan ook meegegeven aan de dochter. Ze heeft alles over fotografie wel zelf geleerd.
Het is begonnen toen ze een Leica van haar neef mocht lenen voor een reis naar het Verre Oosten. Aangezien ze nogal verlegen was en het misschien niet zo goed kon uitleggen, vond ze fotografie het ideale middel om zichzelf uit te drukken. Wat volgt is slechts een kleine opsomming van haar werk.
1965-1967
Haar carrière begint ze bij Time-Life Magazine als assistente waar ze zelf enorm veel bijleert. In 1966 ontmoet ze Henri Cartier-Bresson, de mede-oprichter van Magnum, waarmee ze in het huwelijksbootje stapt op 29.04.1970. Uitgeverij La Connaissance vraagt haar om foto’s te nemen van de beeldhouwer Henri Etienne-Martin. Ze neemt ook foto’s van en voor Théâtre Du Soleil. Dit zal ze blijven doen tot het einde.
1968-1972
Ze vervoegt het agentschap Holmes-Lebel zodat haar foto’s een betere verspreiding krijgen. In 1969 mag ze voor Vogue acht keer een portret maken van belangrijke vrouwen. Een jaar later stapt ze over naar het agentschap Vu. En ze weet wat ze wilt en vooral niet wilt. Zo wilt ze niet gezien worden als een beschermelinge van Henri Cartier-Bresson en nog minder “misbruik” maken van zijn naam. Ze laat haar eerste solotentoonstelling annuleren omdat er op de uitnodiging vermeld werd dat haar echtgenoot op de vernissage aanwezig ging zijn …
Na een jaar moest Vu de boeken toe doen wegens slechte financiële resultaten. In 1972 sticht Martine Franck haar eigen Viva. Iets wat ze continu doet is veel reizen. Alleen en met haar echtgenoot.
1973-1979
Misschien om een beetje uit te rusten en te recupereren van het vele reizen besluit ze om foto’s te gaan maken van de verschillende Parijse districten. Ze gaat zich ook meer en meer focussen op de rol van de vrouwen (in de politiek). Een ander thema dat ze vastgelegd heeft zijn de carnavals in verschillende landen evenals “De Fransen op vakantie”. In 1979 gaat ze zelfs naar Iran om de revolutie te fotograferen.
1990-1984
Ze wordt een volwaardig lid van het agentschap Magnum in 1983. Ze blijft reportages maken over vrouwen en feminisme en werkt tussendoor ook voor Libération.
1985-1989
Deze keer legt ze vooral de nadruk op het ouder worden en meer bepaald het verouderen in minder dan ideale omstandigheden. Ze blijft portretten maken van kunstenaars voor kranten en boeken.
1990-1996
Gans haar leven heeft ze het opgenomen voor de minstbedeelden en de verstotenen. Dankzij Les Petits Frères des Pauvres heeft ze verschillende caritatieve instellingen in de schijnwerper kunnen plaatsen en hen op die manier geholpen. Ze heeft ook de campagne van Bill Clinton gevolgd.
1997-2002
Deze keer reist ze naar Tibet en Nepal om de verdrukking door China te documenteren.
2003-2005
Samen met haar echtgenoot richt ze de Fondation HCB op. In 2005 kreeg ze de Légion d’Honneur (dit is zowat de hoogste onderscheiding die een burger kan krijgen) in Frankrijk.
2006-2012
Ze reist nog verschillende keren naar Azië en Indië om de microfinanciering van vrouwen vast te leggen. Na een slepende ziekte sterft Martine Franck op 16.08.2012.
Indien je meer informatie wenst over haar leven maar vooral haar fantastische foto’s wilt bewonderen, kun je altijd het boek “Martine Franck” kopen. Bij Hannibal is het boek spijtig genoeg uitverkocht.
https://hannibalbooks.be/martine-franck
Op deze (zeer amateuristische website) kun je wel nog terecht voor een boek maar enkel in het Nederlands en het Engels: https://exb.fr/en/catalogue/363-martine-franck.html
ISBN FR : 978-2-36511-125-6
ISBN ENG : 978-2-36511-211-6
Ook Michael Frye, Annie Leibovitz, Steve Mc Curry, Bieke Depoorter
Posted on 7 oktober 2019
Een hoop jaren terug heb ik een workshop gevolgd in Yosemite georganiseerd door Michael Frye. Voor mij is dit een van beste natuur/landschapsfotografen die er momenteel rondloopt. Zijn foto’s zijn zo puur en to the point. Ook de keuze van de onderwerpen en de composities zijn top. Hij is ook een van de beste lesgevers die ik tegengekomen ben en elke week kijk ik uit naar zijn nieuwsbrief. Voor mij persoonlijk heeft hij ook een van de beste boeken geschreven over landschapsfotografie! Zijn werkterrein is voornamelijk Yosemite en de wijde omgeving. Een beetje zoals Ansel Adams.
Wat blijkt nu? Hij gebruikt ook een smartphone om foto’s te nemen in welbepaalde omstandigheden. In zijn geval was het in een verlaten mijndorp dat luistert naar de naam Bodie. Omdat je binnen, in de verlaten huisjes die er nog staan, beperkt bent in je bewegingen (geen plaats voor een statief bijvoorbeeld) schakelt hij over op zijn iPhone. Ook hij zegt dat die kleine dingen beter en beter worden.
https://www.michaelfrye.com/2019/09/15/inside-bodie-with-an-iphone/
Zie ook:
https://www.michaelfrye.com/2018/08/28/photographing-bodie-iphone/
En het rijtje wordt nu ook uitgebreid met een heel grote portretfotografe:
https://store.google.com/us/magazine/annie_leibovitz_pixel
Ondertussen blijft de lijst langer worden. Zo ben ik onlangs naar “Paris Photo” geweest en daar heb ik gezien hoe ook Steve Mc Curry en de Belgische Bieke Depoorter (en nog enkele andere) van Magnum ook wel eens foto’s nemen met een smartphone.
Parijs
Posted on 27 mei 2015
Een paar weken terug was ik in Parijs en had het geluk om naar enkele van de grootste fotoreporters te kunnen gaan kijken. De tentoonstelling had de heel originele naam “Paris Magnum” met als ondertitel “La capital par les plus grands photoreporters”. Het agentschap “Magnum” werd in 1947 opgericht door Henri Cartier-Bresson, Robert Capa, George Rodger en David “Chim” Seymour.
Kandidaten die willen toetreden tot dit select gezelschap en volwaardig lid willen worden, moeten geduld hebben. Ze worden zo maar eventjes vier tot acht jaar geobserveerd. Voor het ogenblik zijn er 80 fotografen waarvan 60 lid zijn.
De tentoonstelling was chronologisch ingericht:
- 1932 – 1944 Magnum avant Magnum
- 1945 – 1959 Pauvreté et inquietude
- 1960 – 1969 Len années Pop
- 1970 – 1989 Réaction et résistance philosophique
- 1990 – 2014 Une esthétique des marges
De eerste vier periodes toonden fantastische en soms iconische foto’s. De laatste sectie was helemaal niet mijn ding … en viel echt tegen. Ik had veel meer verwacht maar misschien is dit de uitleg: “Les photographes de l’agence Magnum n’arpentent plus Paris en attendant que surgisse l’occasion d’une bonne image.” Ik heb inderdaad geen “bonnes images” gezien; ze konden in de verste verte niet tippen aan die van de beginjaren!
“Déjà Stars” was een andere aangename tentoonstelling van voornamelijk vedetten van overall ter wereld. De fotograaf van dienst luistert naar de naam Marcel Thomas. Men beweert dat hij de eerste Franse paparazzi was. Zo heeft hij ongeveer 30.000 foto’s genomen van beroemdheden maar … na eerst hun toestemming gevraagd te hebben. Dezer dagen gaat het er wel anders aan toe in dat wereldje.
Alle foto’s werden in Parijs genomen en in zwart/wit. De meeste foto’s zijn van vele (soms tientallen) jaren terug. Af en toe moet je toch twee keer kijken om goed te zien om wie het gaat. En in een paar gevallen herken je de person zelfs niet tot je de naam leest natuurlijk.
Deze tentoonstelling gaat door in de “Centre Culturel” in de Rue de l’abbaye 12 schuin tegenover de vroegere galerij van Magnum. Groot was mijn verbazing dat deze galerij gesloten was. Ik weet niet of ze verhuisd zijn of gewoon toe.
In de “Jeu de Paume” was er dan nog een tentoonstelling van “Taryn Simon”. Wat moet ik daar nu van zeggen? Wanneer je een tentoonstelling binnengaat en men stopt je geen papier met uitleg in je handen dan kun je er bijna van uitgaan dat het een goede tentoonstelling zal zijn. Goede foto’s hebben geen uitleg nodig … Hier is er heel veel papier uitgedeeld.
The Photography Show 2015 – 30 Under 30
Posted on 9 maart 2015
Jong talent en er zitten inderdaad enkele heel sterke beelden/reportages tussen!
“30 under 30 is an exciting competition that identifies 30 emerging photographers aged between 18 and 30 internationally, recognising and providing a platform for burgeoning photographic talent.The theme for the 2015 competition is “documentary photography covering social issues”.”
L’avant Photoshop : les magiciens de la chambre noire – Lense.fr
Posted on 14 januari 2015
Photoshop is precies gemakkelijker. En sneller.
Depuis l’apparition de Photoshop et de Lightroom, l’édition de la photographie est à la portée de tous. Mais bien avant ça, la magie opérait dans la chambre noire.
via L’avant Photoshop : les magiciens de la chambre noire – Lense.fr.
Belgische bij Magnum
Posted on 11 juli 2012
Bieke Depoorter is de recentste Belgische ‘nominee’ bij het agentschap Magnum.
http://www.bjp-online.com/british-journal-of-photography/news/2188686/magnum-photos-adds
In de marge (documentaire fotografie)
Posted on 29 juni 2011
‘In de Marge. Belgische documentaire fotografie’ is verspreid over zes zalen en de binnentuin van het Museum Dr. Guislain. Lees even de geschiedenis van het museum en je verstaat onmiddellijk waarom de documentaire fotografie met open armen ontvangen wordt. De 22 fotografen in kwestie leggen eveneens het speciale, het ongewone of het ‘buiten de normen vallende’ vast.
Volgens de website is het tevens de allereerste keer dat de vier Belgische Magnumfotografen op één tentoonstelling hun werk tonen.
De fotografen:
- Filip Claus (Roma: portret van de Romazigeuners in Slovakije)
- Carl De Keyzer (Zona, Siberian Prison Camps: de correctionele straf- en werkkampen in het noordwesten van Rusland)
- Bieke Depoorter (I am about to Call it a Day: foto’s van slaapplaatsen tijdens haar doortocht in de Verenigde Staten) (laureaat van de Magnum Expression Award 2009)
- Tim Dirven (Gheja: psychiatrie in Roemenië)
- Martine Franck (Le temps de vieillir: de omgang van verschillende culturen met ouder worden)
- Cédric Gerbehaye (Congo in Limbo: een postkoloniale beschaving die nog steeds op zoek is naar een eigen identiteit)
- Brigitte Grignet (Palestine. Unfortunately it was Paradise: vrouwen in de Palestijnse samenleving)
- Harry Gruyaert (Made in Belgium by Night: het caféleven in België in de jaren 1970 en 1980)
- Nick Hannes (De Spaanse Costa’s: toerisme)
- Viviane Joakim (Secrets of Souls: kabinetten van psychiaters, psychologen en psychoanalytici)
- Gert Jochems (RUS: het postcommunistische Siberië)
- Jimmy Kets (Match of the Day: een uitstap van twee voetbalfans naar Manchester United)
- Jan Locus (Ex Voto: jaarlijkse bijeenkomst van Koptische tatoeëerders in Egypte)
- Jacques Sonck (Archetypes: portretten)
- Marie Sordat (Gitans: een persoonlijke getuigenis over een zigeunergemeenschap in het zuiden van Frankrijk)
- Bruno Stevens (Land of the Free: een confrontatie tussen de Westerse en Oosterse cultuur)
- Dieter Telemans (Skin Deep: portret van albino’s in Tanzania)
- Marc Trivier (Photographs: portretten van personen, objecten en plaatsen)
- Gaël Turine (Voodoo: getuigen van de voodoocultuur in Benin, Haïti en de Verenigde Staten)
- Michel Vanden Eeckhoudt (Zoologies: dieren in gevangenschap)
- Stephan Vanfleteren (Etienne: het dagelijks bezoek van Etienne aan het Psychiatrisch Centrum Dr. Guislain)
- John Vink (The Quest for Land: de onteigeningsproblematiek die Cambodja sins de jaren 1960 in haar greep houdt).
Praktische Info:
- Museum Dr. Guislain Jozef Guislainstraat 43 9000 Gent België tel: +32(0)9/216.35.95 fax: +32(0)9/216.35.35 e-mail:
- Dit e-mailadres is beschermd tegen spambots. U heeft Javascript nodig om het te kunnen zien. <!– document.write( '’ ); // –>
Openingsuren:
van dinsdag tot vrijdag: 9-17h zaterdag en zondag: 13-17h Gesloten op maandag, op 24, 25 & 31 december en op 1 januari
Prijzen:
6 euro, 4 euro (reducties), 1 euro (-26 jaar), gratis (-12 jaar, ICOM)
Paris Photo en Photoquai
Posted on 22 december 2009
Dit weekend ben ik twee dagen naar Parijs geweest met mijn lievelingstrein:
Het zou een fotoweekend worden, dat stond vast: eerst naar “Paris Photo 2009” en daarna naar een onderdeel van “Photoquai”. En het is een fantastisch weekend geworden!
“Paris Photo 2009” was gewoonweg uitzonderlijk goed; het was een beetje een opsteker. Laat het duidelijk zijn, dit evenement gaat niet over vakantiekiekjes of fotomateriaal. Het is een salon voor verzamelaars, investeerders of nog galerijhouders. Persoonlijk dacht ik dat ik er “op mijn gemak” zou kunnen rondkuieren maar …. Bij mijn aankomst was er een file aan de kassa van 86 personen lang. En dat op een vrijdag, een werkdag.
Eens binnen zag het er bij momenten ook “zwart van het volk”. Een andere vaststelling: ik heb op dat salon nog nooit zoveel boeken te koop gezien. Misschien is het wel een verkeerde conclusie die ik nu ga trekken maar van hetgeen ik ter plaatse gezien heb, besluit ik dat fotografie en de bijhorende boeken in de lift zitten. Het kan ook zijn dat mensen liever een boek kopen van een fotograaf (dat dan ook meerdere werken bevat) dan één enkele foto. Maar … geen enkel boek noch poster vervangt een echte foto.
Op het salon zelf heb ik de twee Belgische vertegenwoordigers gezien: zowel “Les filles du Calvaire” als “Fifty One Fine Art Photography”. Op beide standen was er continu volk en de werken die er hingen waren “het zien waard” in tegenstelling tot enkele andere standen. Maar dat is natuurlijk persoonlijke smaak.
Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar vrouwelijke fotografen die eruit sprongen en heb er twee gevonden: Irene Kung en Lalla Essaydi. Deze laatste was ook ter plaatse om haar boek te signeren. Lalla is geboren in Marokko en verwerkt kalligrafie in haar werken. Kalligrafie die voorbehouden is aan mannen. Door zelf aan kalligrafie te doen daagt ze een beetje de maatschappij uit. Ze werkt aan verschillende werken tegelijkertijd en het kan wel zes maanden duren om een handvol foto’s te maken.
Op een andere stand was de grote Elliot Erwitt zijn boeken aan het signeren. Bij het verlaten van het salon kwam ik hem tegen in het park. Het ganse gebeuren vond hij maar niks: te druk en te veel mensen ….
Toen ik het salon verliet was er nog altijd een file maar deze keer was ze nog langer!
De volgende dag ben ik dan naar “Photoquai” geweest om foto’s van Iraanse fotografen te gaan bekijken. Ook dit was zeker de moeite waard. Volgens de laatste berichten is het sinds de recentste gebeurtenissen verschrikkelijk moeilijk voor de fotografen om nog hun werk te doen. Ik heb het hier dan voornamelijk over fotoreporters die het dagelijks gebeuren verslaan. Of tenminste proberen te verslaan want verschillende van de tentoongestelde fotografen zijn bedreigd, gearresteerd en opgesloten geweest. Enkele andere zijn moeten uitwijken en in het buitenland moeten gaan leven.
Tijdens mijn “wandeling” door Parijs ben ik nog langs de volgende galerijen en dito tentoonstellingen gepasseerd: – “Seine 51” waar “Léon Herschritt” zijn werken tentoonstelt. Het thema is de muur van Berlijn en alle foto’s zijn in zwart-wit. Dit is uiteraard een zeer actueel thema en ondanks het zware thema zitten er toch een paar grappige foto’s tussen. De tentoonstelling loopt nog tot 12 december.
– “Académie des Beaux-Arts” waar men de laureaat van de “Prix de Photographie 2008” kon bewonderen. Dit was dan ook een tegenvaller want dit is helemaal niet mijn ding. De winnaar is “Jean-François Spricigo” met “Anima”.
– De laatste tentoonstelling was die van “Anton Solomoukha” in de galerij “Galerie208”. Deze fotograaf steekt enorm veel tijd in de voorbereiding van zijn foto’s. Het zijn vooral bestaande schilderijen die hem inspireren. De tentoonstelling loopt nog tot 12 december.
– “Magnum” in de “Rue de l’Abbaye, 13” waar de heel sympathieke René Burri zijn nieuw boek signeerde.
Galerie Les Filles DU Calvaire Bd. Barthelemy, 20 – Bte 3 1000 Bruxelles http://www.fillesducalvaire.com/
Fifty One Fine Art Photography Zirkstraat 20 200 Antwerpen http://www.gallery51.com/
http://www.photoquai.fr/en/exhibitions/monnaie-de-paris.html
Hier nog enkele goede adressen:
Pascal Caffet was ooit de “Meilleur ouvrier de France” en wereldkampioen chocolatier. De dingen die deze mens maakt zijn … goddelijk. http://www.pascal-caffet.com/
Een ander goed adres is “Le Pré aux Clercs” 30, Rue Bonaparte – Saint-Germain des Prés. Het is er gezellig, de bediening is heel snel en de salades zijn heel erg lekker. Maar … vraag aub plat water van de kraan; indien niet, betaalt u zo maar eventjes €7.60 voor één frisdrank van 50cl!
Belgium Digital Live
Posted on 28 september 2009
Gisteren heb ik tesamen met enkele honderden fotografen de tiende verjaardag gevierd van Belgium Digital. Ik had er een stand om mijn vijfdaagse workshop “Natuurfotografie” aan te kondigen die zal doorgaan in Toscane en wel van 24 mei tot en met 28 mei 2010.
In maart gaan we ook beginnen met tweedaagse workshops, eveneens ivm natuurfotografie maar deze keer is er een volledige dag gewijd aan roofvogels en een tweede dag aan de andere aspecten van natuurfotografie.
Het feestje was opgebouwd rond workshops en verschillende soorten fotografie. Zo konden de deeelnemers foto’s nemen van roofvogels, oldtimers (die met vier wielen), modellen, concerten, catwalks, gemaskerde dames uit Venetië, beschilderde lichamen en van Karl De Keyser tijdens de signeersessie.
De Mangnum-fotograaf tijdens de signeersessie.
Een van de vedetten tijdens de roofvogelworkshop.
Een van de twee oldtimers.
Concertfotografie
Modeshow
Het ging wel degelijk over fotografie.
Robert Capa – Een “must see” tentoonstelling
Posted on 11 februari 2009
“Als de foto niet goed is, dan komt dat doordat je er niet dicht genoeg bij stond.”
Robert Capa (geboren op 22 oktober 1913)
Misschien zegt de naam u niets maar ik ben zeker dat u tenminste één foto gezien hebt van de man: de soldaat die sneuvelt voor de lens van Capa. Het is waarschijnlijk een van de meest controversiële foto’s die ooit gemaakt geweest zijn. Er zijn kwatongen die beweren dat Capa de soldaat zou gevraagd hebben om eventjes te poseren en dat hij daardoor een schietschijf werd voor de rebellen …
Vorig jaar werd dan in Mexico een valies gevonden met rolletjes film van Capa. De fotografiewereld hoopte dat die valies eindelijk uitsluitsels zou brengen ivm de vallende soldaat maar iedereen wacht nog steeds vol ongeduld op een antwoord of een verklaring.
Met zijn kleine Leica-camera heeft hij wel de ganse wereld rond gereisd. Was er ergens een brandhaard, dan was Capa in de buurt. Na de oorlog heeft Capa genoeg miserie in beeld gebracht en richt hij met een ander icoon van de fotografie, Henri Cartier-Bresson, in 1947 het fotoagentschap “Magnum” op. In 1954 laat hij zich nog eens verleiden om een oorlogsreportage te maken maar trapt in Indochina op een landmijn en bezwijkt aan zijn verwondingen.
De tentoonstelling zelf nu. Die is chronologisch samengesteld en begint met een biografie van Capa van de hand van Richard Whelan. U kunt er ook enkele toestellen, boeken en artikels van en over Capa lezen en bewonderen.
Op het gelijkvloers zijn er de volgende thema’s: – Spanje + Frankrijk (1936-1939) 14 foto’s – Leo Trotski (1932) 6 foto’s – China (1938) 11 foto’s
Op de eerste verdieping vinden we: – Engeland & Italië (1941-1944) 15 foto’s – Zaal waar een film geprojecteerd wordt over het leven van Capa – Frankrijk (1944) 11 foto’s – Omaha Beach 3 foto’s – Duitsland (1945) 4 foto’s – Oost-Europa (1947-1949) 7 foto’s
Op de tweede verdieping komen de volgende thema’s aan bod: – Israël (1948-1950) 22+18+13 foto’s – Indochina (1954) 4 foto’s – Vrienden 11 foto’s
De tentoonstelling loopt nog tot 19 april 2009 in het “Joods museum van België” in de Miniemenstraat 21 te 1000 Brussel. Voor slechts vijf euro gaat u terug in de tijd aan de hand van een 150 fantastische foto’s.
Deze tentoonstelling is een echte aanrader.
photodj 
