-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Nick Brandt werd geboren in Engeland en woont tegenwoordig in California in de Verenigde Staten. Hij maakte er muziekvideo’s voor onder andere Michael Jackson. Voor een van die opnames moesten ze naar Tanzania en op slag werd hij verliefd, eerst op het continent en daarna op het land. Een jaar of zes terug besloot hij dan om zich professioneel met fotografie te gaan bezighouden.
Van meet af aan wist hij dat hij niet de zoveelste ‘Afrikafotograaf’ ging zijn en koos hij voor een heel originele aanpak en methode van werken. Het begint al bij de keuze van het materiaal: een medium-formaat camera met een portretlens en een groothoek.
Zijn grootste troef is waarschijnlijk zijn geduld. Hij zegt zelf dat negentig procent van zijn tijd bestaat uit wachten. Zo is er een foto van een leeuw met de manen in de wind. Hij heeft zeventien dagen gewacht totdat het dier juist lag, de wind en de leeuw respectievelijk vanuit de goede richting blies en keek. Blijkbaar is het ook een gewoonte om dagen te wachten totdat de egaal blauwe lucht vervangen wordt door een met wolken. Hij moet ook dagen en weken geduld oefenen totdat de dieren in kwestie hem ‘aanvaard’ hebben zodat hij heel dicht kan komen met zijn fototoestel. Hij werkt niet met telelenzen. Wie zei er ook weer dat de beste zoom de benen waren? Hij wil de personaliteit van het dier vastleggen en dat doe je door heel dichtbij te komen. Een portret wordt ook niet gemaakt met een 500 mm zegt hij.
De foto’s in het boek zijn adembenemend en je kunt er blijven in bladeren. Indien je ooit de kans krijgt om naar een tentoonstelling te gaan, dan moet je dat zeker doen. Wanneer je voor zo’n foto van anderhalve vierkante meter staat, dan word je helemaal stil van binnen. Het is een totaal andere ervaring dan in een boek bladeren, al is het boek in kwestie iets kleiner dan het A-3 formaat.
Het is niet echt duidelijk waarom hij gekozen heeft voor een sepia-afwerking. Is het misschien om ons het gevoel te geven van verouderde foto’s wat impliceert dat hetgeen we zien niet meer bestaat teneinde ons te doen nadenken over de natuur?
In het boek zijn enkele foto’s die twee pagina’s beslaan. Wanneer je die dan in het ‘echt’ ziet in een of andere galerij of tijdens een tentoonstelling, dan valt je mond open en blijf je spraakloos kijken naar al die samengebalde schoonheid. Het wordt snel duidelijk dat olifanten zijn favoriete dieren zijn. Marc Sleen, die ook heel veel in Afrika vertoefd heeft, beschouwde de olifant als de koning der dieren en niet de leeuw. Ondanks dat, zijn de katachtigen toch goed vertegenwoordigd in het boek.
Het boek telt een 130 pagina’s waarvan een kleine twintig met tekst; de rest zijn allemaal fenomenale foto’s van een nooit eerder geziene schoonheid, achtenvijftig in totaal genomen tussen 2005 en 2008.
En dan nog dit uit een interview:
‘There has been a lot of debate about how you achieve the unusual depth-of-field effects within your pictures. Is there some special technique you use?
My photographer friend Rocky Schenck has always told me, never reveal your work methods. All I can say is that it is always done in camera, on the neg.’
Om je een idee te vormen van wat er zoal in het boek te zien is, kun je hier terecht:
http://www.nickbrandt.com/portfolio.cfm?nK=7648&nS=0&nL=1
Omdat hij tegenwoordig meer en meer te maken krijgt met stropers en om zijn favoriete plekje te helpen, heeft Nick besloten om ‘er iets aan te doen’ via de volgende website:
photodj 