Ik ben juist terug van ‘Faces Then – Faces Now’ in BoZar. ‘Faces Then’ gaat over portretten maar dan wel geschilderde; ‘Faces Now’ gaat natuurlijk ook over portretten maar dan wel geschilderd met licht. Ik zal dit heel kort houden: het is met spijt in het hart dat ik dit moet zeggen maar geef mij maar de schilderijen. De portretten van Stephan Vanfleteren zijn dan weer buitengewoon. Maar dat is dan ook algemeen geweten …
Bij ‘Faces Then’ zie je portretten die geen uitleg of tekst nodig hebben om de gezichten in kwestie te appreciëren. Ze “spreken” gewoon voor zich. Bij verschillende van die schilderijen kun je gedurende meerdere minuten dingen ontdekken en bewonderen.