-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Een paar weken terug was ik in Parijs en had het geluk om naar enkele van de grootste fotoreporters te kunnen gaan kijken. De tentoonstelling had de heel originele naam “Paris Magnum” met als ondertitel “La capital par les plus grands photoreporters”. Het agentschap “Magnum” werd in 1947 opgericht door Henri Cartier-Bresson, Robert Capa, George Rodger en David “Chim” Seymour.
Kandidaten die willen toetreden tot dit select gezelschap en volwaardig lid willen worden, moeten geduld hebben. Ze worden zo maar eventjes vier tot acht jaar geobserveerd. Voor het ogenblik zijn er 80 fotografen waarvan 60 lid zijn.
De tentoonstelling was chronologisch ingericht:
De eerste vier periodes toonden fantastische en soms iconische foto’s. De laatste sectie was helemaal niet mijn ding … en viel echt tegen. Ik had veel meer verwacht maar misschien is dit de uitleg: “Les photographes de l’agence Magnum n’arpentent plus Paris en attendant que surgisse l’occasion d’une bonne image.” Ik heb inderdaad geen “bonnes images” gezien; ze konden in de verste verte niet tippen aan die van de beginjaren!
“Déjà Stars” was een andere aangename tentoonstelling van voornamelijk vedetten van overall ter wereld. De fotograaf van dienst luistert naar de naam Marcel Thomas. Men beweert dat hij de eerste Franse paparazzi was. Zo heeft hij ongeveer 30.000 foto’s genomen van beroemdheden maar … na eerst hun toestemming gevraagd te hebben. Dezer dagen gaat het er wel anders aan toe in dat wereldje.
Alle foto’s werden in Parijs genomen en in zwart/wit. De meeste foto’s zijn van vele (soms tientallen) jaren terug. Af en toe moet je toch twee keer kijken om goed te zien om wie het gaat. En in een paar gevallen herken je de person zelfs niet tot je de naam leest natuurlijk.
Deze tentoonstelling gaat door in de “Centre Culturel” in de Rue de l’abbaye 12 schuin tegenover de vroegere galerij van Magnum. Groot was mijn verbazing dat deze galerij gesloten was. Ik weet niet of ze verhuisd zijn of gewoon toe.
In de “Jeu de Paume” was er dan nog een tentoonstelling van “Taryn Simon”. Wat moet ik daar nu van zeggen? Wanneer je een tentoonstelling binnengaat en men stopt je geen papier met uitleg in je handen dan kun je er bijna van uitgaan dat het een goede tentoonstelling zal zijn. Goede foto’s hebben geen uitleg nodig … Hier is er heel veel papier uitgedeeld.
photodj 