IJsland 2020

Quote van de reis:
“We’ve had the worst winter in decades; no snow, no freezing and lots of sunshine.”

Voor die mensen die het ganse verhaal niet willen lezen, zou ik graag deze drie ‘gouden’ tips willen meegeven indien je IJsland in de winter bezoekt:

1. Probeer zoveel mogelijk contactloos te betalen.
Indien een toestel uw kaart inslikt voor welke reden dan ook, is het waarschijnlijk een goed plan om Card Stop te bellen; het nadeel is dan ook dat je niet meer kunt betalen … tenzij je een tweede kaart hebt.

2. Koop stijgijzers (crampons).
De naam van het land dat je bezoekt, bestaat uit twee delen. Daar is een reden voor … Op verse sneeuw kun je nog stappen. Het wordt een ander verhaal wanneer de sneeuw eventjes smelt en het ’s nachts vriest. Dan worden de banen en paden een ijspiste. Het is niet voor niets dat alle auto’s hier spijkerbanden hebben. Tegenwoordig kun je dingen kopen die je over uw schoenen trekt met “spijkers”. De volgende stap is de zwaardere versie die dan ook echte pinnen heeft.

Nu we het toch over spijkers hebben, blijkbaar is het in IJsland verplicht om rond te rijden met spijkerbanden; wat op zich een heel goede beslissing is. Maar … het geeft bij sommigen een vals gevoel van veiligheid en bij anderen een van “mij kan nu niets meer overkomen”. Het sneeuwt, het smelt en dan vriest het aan de baan met als gevolg een mooie laag ijs op de baan. Daarvoor zijn spijkerbanden fantastisch. In pure sneeuw is het een gans ander verhaal; daar haalt het eigenlijk bijna niets uit. Dus, voorzichtigheid blijft geboden! Kettingen helpen; spijkerbanden niet. Of misschien een klein beetje.

Zelf hebben we drie auto’s uit de gracht helpen duwen. De ergste dag was de laatste toen we op weg waren naar Kevlavik: toen stonden er zo maar eventjes acht auto’s verlaten aan de kant. Voor de een of andere reden achtergelaten door de eigenaars. Ooit hebben we dit zelf meegemaakt (twee jaar terug zaten we vast in de zijberm van de weg) en het doet heel veel deugd wanneer iemand wilt helpen. Zelf hebben we toen een takeldienst moeten laten komen …

Bij deze mens die op de een of andere manier van de baan geraakt is, hebben we hulp gekregen van een toerist die wel een dikke koord meehad. Wat ons opviel is dat heel wat mensen (en veel keren IJslanders) gewoon niet stoppen. Zelfs niet om te vragen of iedereen ok is. Ik veronderstel dat ze het moe zijn om “domme toeristen” uit de bermen te slepen. Er zijn er zelfs die ronduit gevaarlijk zijn en je bijna van de baan rijden …

Men vraagt met aandrang om niet te stoppen op de weg om foto’s te nemen. Wat hebben wij gezien? Juist dat en dan nog zonder de vier richtingsaanwijzers aan te doen of welke waarschuwing dan ook. Echte idioten die stante pede op het vliegtuig moeten gezet worden om in hun eigen land de egoïstische idioot te gaan uithangen. Het zijn die enkelingen die het verkloten voor de rest.

3. Kleed u in lagen:
– begin met een dunne basislaag al dan niet in merinowol. https://www.icebreaker.com/nl-be/mens-baselayers Ik heb een deel van mijn kleren bij “De Berghut” https://berghut.be/ gekocht in Hamme.

– voeg daarna een laag toe die je warm houdt (hoeft daarvoor niet noodzakelijk dik te zijn). Ik ban al jaren op zoek naar een heel warme laag en heb die in mei gevonden in een winkel van 66° North (https://www.66north.com/men/tops/mosfell-hooded-highloft/?item=K11718-911 ). Het grote “nadeel” is dat er geen rits is. Wanneer je wandelt en klimt, begin je het na een tijdje warm te krijgen. Meestal doe je dan een rits op en kan er (meer) lucht binnen en kun je wat afkoelen. Met deze trui is het aan of uit …

– ik sluit gewoonlijk af met een wind-breaker die echt niets doorlaat. Eventueel een laag die wind en regen buiten houdt maar zo’n vest of jas heb ik persoonlijk nog niet gevonden. Wanneer je zo’n combinatie koopt dan is het meestal het een of het ander. Ikzelf ga voor de 100% bescherming tegen de wind. Ik doe dan ook altijd een poncho mee tegen de regen.
Niet ideaal want wanneer je fysieke inspanningen doet, ben je na een tijdje toch nat door uw eigen transpiratie. Die kan namelijk niet weg juist door die poncho.

13.02.2020

Italiaanse spaghetti Bolognaise (Iedere dag vermeld ik wat we juist gegeten hebben, gewoon om te “bewijzen” dat je in IJsland dezelfde dingen kunt eten als bij ons.)

Bij het uitstappen en dus op weg naar het luchthavengebouw zag ik bovenstaande situatie: een vliegtuig en twee koordjes. Niet moeilijk nietwaar: wanneer je naar het vliegtuig moet, loop je tussen de twee koordjes. Punt. Bij ons zouden er dikke koorden hangen, grote plakaten staan, borden, wegwijzers, tekens op de grond, bewakers in uniform, politie met allerhande schiettuig, een legervoertuig en waarschijnlijk een wachttoren. En natuurlijk camera’s, veel camera’s en dit allemaal voor uw veiligheid. In IJsland twee koordjes; hier doen ze gewoon normaal!

Bij de autoverhuur zie ik het volgende bericht hangen:

De persoon van het autoverhuurbedrijf drukt ons ook nog eens op het hart om morgen niet buiten te komen of om toch niet met de auto te rijden. Op weg naar ons eerste huis belt de eigenaar ons op om te zeggen dat we voor tenminste twee dagen eten moeten kopen, dat het mogelijk is dat de elektriciteit zou kunnen uitvallen in de nacht vanwege “de zwaarste storm in jaren”. Wanneer dat gebeurt, wist hij ons nog te vertellen, dan wacht de elektriciteitsmaatschappij totdat de storm voorbij is en dan pas beginnen ze te herstellen. Dus, misschien / waarschijnlijk geen elektriciteit tot de middag.

Ook op de o zo noodzakelijke website https://www.safetravel.is worden de mensen gewaarschuwd om binnen te blijven.

We zijn gaan shoppen en de supermarkten (in de twee steden en grotere dorpen) beginnen meer en meer te lijken op die die wij kennen: heel veel keuze en verse groenten. Het is ooit anders geweest. Wat ik ook heel aangenaam vond, is dat er nu ook Mexicaans eten kan gekocht worden. Iets wat we zeker NOOIT kopen, is water. Wel, we hebben een paar flessen gekocht omdat we die nodig hadden om in de auto te laten liggen. Die flessen maken deel uit van de “noodvoorraad” weet je wel. Als er ergens goed en zelfs “lekker” water beschikbaar is, dan is het wel in IJsland! Ik krijg het niet uitgelegd maar dat water is aangenaam en ja, zelfs lekker om te drinken. Echt geur-, kleur- en smaakloos.

Eens aangekomen in het huis is het eerste wat we gedaan hebben, water koken om in onze thermossen te doen om ’s morgens op zijn minst “warme” koffie of thee te hebben. En ja, de elektriciteit is uitgevallen maar er waren veel kaarsen in het huis.

Onze auto. Was het de moeite om deze te huren? Voor het comfort wel: je zit hoog en ruim, je hebt genoeg plaats voor de bagage van vier personen (wat in het verleden niet altijd het geval was waardoor je met zakken op je schoot moet zitten) en je hebt alle comfort. Maar … dit ding huur je eigenlijk voor de 4×4-functie. Hebben we die nodig gehad? Niet een keer!

14.02.2020

IJslandse soep

Wij verbleven in de buurt van de X en concreet betekent dit dat we een “beetje vast zaten”: alle banen om weg te geraken waren ofwel oranje of rood. Rood betekent sowieso geen doorkomen aan. De gele platliggende vlaggetjes zijn het teken voor storm. En zoals het heel duidelijk is op de kaart zitten we aan het water omringd door de gele vlaggetjes.

En laat het nu juist dat water zijn dat zorgt voor de problemen die waarvoor men ons gewaarschuwd had. Het is namelijk zo dat door de storm het water opspat en terecht komt op de electriciteitscentrale in de buurt. Water en electriciteit zijn niet echt grote vrienden en het resultaat is kortsluiting en gedaan met licht, hot tub, koken, verwarming en ga zo maar door. En dat is ook gebeurd ’s nachts. De eigenaar had gewaarschuwd dat we slechts tegen de middag of misschien zelfs in de namiddag terug electriciteit gingen hebben. Maar … rond 08:30 uur hadden we terug licht en al de rest.

Vandaag was het de bedoeling om naar de “Kerkberg” te gaan bij “Grundarfjordur” om foto’s te nemen van de berg met opkomende zon. In deze periode van het jaar komt de zon op om 09:28 uur. Wel een verschil met de zomer wanneer je moet opstaan om vier of vijf uur om zonsopkomstfoto’s te maken.

Wij zaten in de rode zone met windstoten van mogelijk meer dan 200 km/uur (Hurricane force winds).

We zijn toch op verkenning geweest en het was, wel winderig. Aangekomen op de geasfalteerde baan, werd ik letterlijk van de baan geblazen. Het probleem zijn altijd de windstoten. Je weet dat het hard waait en je loopt bijvoorbeeld voorovergebogen. Na een tijdje wen je aan de houding, het lawaai, de lopende ogen en neus, de koude, broze oren en de verkleunde vingertoppen. En opeens is er dan een windstoot en je moet je benen verplaatsen. Zelfs ik en ik ben niet echt een lichtgewicht … En daar schuilt nu juist het gevaar wanneer je te dicht bij een rand van gelijk wat loopt. Uw verstand zegt bijvoorbeeld dat je geen stap naar links mag zetten omdat je dan de afgrond induikelt. Maar zo’n onaangekondigde windstoot die je totaal niet verwacht, verplicht je gewoon om die stap te zetten, met alle gevolgen vandien. Op bepaalde momenten moet je ofwel neerhurken ofwel op je knieën gaan zitten!

Ik heb toch geprobeerd om een paar foto’s te nemen. Ook hier is het heel moeilijk om een scherpe foto te maken omdat je je smartphone gewoon niet stil kunt houden. En het permanente gevaar dat het ding gewoon uit je handen geblazen wordt.

In de namiddag nog eens geprobeerd om foto’s te maken maar het was echt niet mogelijk …

Ondertussen in het huis dat we gehuurd hadden van https://www.nordiclodges.com en meer bepaald “Brekka” was door het uitvallen van de elektriciteit het huis stilletjes aan koud aan het worden. We hebben de eigenaar gecontacteerd die ons wist te vertellen dat het enkele uren ging duren vooraleer het warme thermisch water terug door de buizen ging vloeien want het ganse systeem moest terug opwarmen en in gang schieten. De hot tub hebben we bijgevolg ook niet onmiddellijk kunnen gebruiken. Ergens in de vooravond is alles dan terug “normaal” geworden.

15.02.2020

Mexicaanse burrito’s en tortilla’s

Deze morgen wakker geworden en doodmoe. Ik denk dat ik een paar uurtjes geslapen heb; het huis dat volledig uit hout opgetrokken is, kraakte voortdurend door de heel hevige windstoten. In de ochtend waren die wat verminderd maar toch nog altijd heel tegenwoordig.

Eerst hebben we ons “noodrantsoen” samengesteldvoor in de auto. Dat bestond uit noten, energierepen, veel water, een paar andere “snacks”, iets om vuur te maken en dekens. En … op zijn minst een tank die half vol is. Rond 10:00 uur vertrokken naar Grundarfjardarbaer voor de waterval te fotograferen tesamen met de kerkberg.

Terplaatse aangekomen hebben we eventjes een traantje weggepinkt omdat we ooit in het linkse huis aan de voet van de kerkberg verbleven hebben. Toen (het was in de maand september) was het weer slechter dan nu, putje winter. Zo zie je maar. In elk geval hetgeen we te zien gekregen hebben was eerder uniek. Wat opspattend/wegvliegend water toch kan doen wanneer het vriest. Die sculpturen maakt geen enkele sterveling!

De foto’s van de half bevroren waterval zijn ook super en zeker wanneer je die omzet naar zwart/wit. De mooiste zwart/wit foto’s zijn sowieso foto’s met echt wit en/of echt zwart in. In dit geval gaat het om echt wit; witter dan dit wit krijg je niet. Trouwens, sommige kleurfoto’s zijn bijna zwart/wit foto’s; niet nodig om die te converteren.

Op weg naar ons huis zijn we nog eventjes gestopt in Grundarfjördur voor een koffie met “kaka”. Dat laatste is Ijslands voor taart en het was er een die aan de “ribben plakte”. Er zat genoeg slagroom in om een week door te komen. Bovenop het stuk taart dan nog een laag mierzoete caramel. Naast het stuk taart lag er dan ook nog eens dezelfde hoeveelheid slagroom. Dat was een calorie megabom. Maar … wel heel lekker!

Na ons vieruur”tje” zijn we huiswaarts gereden om daar toch aan te komen voor de zonsondergang (rond 18:00 uur) teneinde niet te moeten rijden in het donker met dat weer.

16.02.2020

Thaise curry met basmati rijst

Kjosarhreppur

Dit is waarschijnlijk een verlaten dorp of misschien een (mini)haven met een aanlegsteiger die zijn beste tijd gehad heeft. Er waren ook nog “kotjes” die waarschijnlijk dienst deden als schippershuisjes. Of misschien opslagplaats. Het contrast tussen de witte sneeuw en wolken en het zwarte strand met de blauwe lucht is super.

Stedji – Fridlyst Natturrvaetti (Protected Natural Monument)

Een klein beetje verder dan Kjosarhreppur ligt dit beschermd gebiedje. Aangezien het op een hoogte ligt, kun je mooie panoramafoto’s maken.

Thorufoss

Deze plaats staat aangeduid door een “Proximus-logo”, als zijnde een “Place of Interest”. Het is een waterval die op een paar honderd meter van de parking ligt. Het was eventjes opletten omdat er een mooi laagje platgetrapte sneeuw lag en het nogal aan de gladde kant was. De waterval op zich was … niets spectaculairs. Alles hangt natuurlijk af van uw ijkpunt. Het positieve was dat er geen toeristen waren. Geen enkele.

Nationaal Park Thingvellir

Het is in dit park dat je onder andere de Lögberg (The Law Rock) kunt aantreffen. Deze berg was het centrum van de oude Althingi (parlement) dat werd opgericht in 930 AD.

Natuurlijk is er ook een waterval en een mooie. Wat deze mooi maakt, is het contrast tussen het “witte” water en de zwarte stenen. Zeker wanneer deze laatste nat zijn. Nu zijn er geen zwarte stenen te bespeuren want ze zijn bedekt met een dikke laag ijs en sneeuw. Wanneer je dan naar boven kijkt, zie je nog een eerder dun straaltje naar beneden komen. Het grote geweld is gewoon gestopt. Bevroren. En stil. Toch speciaal dat zo’n kracht toch min of meer bedwongen kan worden.

17.02.2020

BBQ – IJslands paard en lam + IJslandse pepperoni worsten op de BBQ

Vandaag hebben we besloten om naar de Reykjadalur te gaan. Het is een rivier waar het heel aangenaam is om … in te liggen. Zelfs in het putje winter. Het is namelijk een rivier met warm water. Tenminste op bepaalde plaatsen. En zeker op het einde van de klim.

Aangekomen op de parking waren we wel een beetje verrast door het groot aantal wagens. Wij dachten dat we in het putje winter minder mensen gingen tegenkomen maar niet zo. Toch hier niet.

Een van de beste aankopen die we gedaan hebben, is “crampons”. Sommige delen van de klim waren puur ijs en om daarop naar boven te gaan is een hachelijke bedoening. Zonder de crampons zou je misschien wel boven geraken maar af en toe zouden de handjes toch eens de grond raken. Het moeilijkste en gevaarlijkste is natuurlijk de afdaling. In elk geval met die crampons was er absoluut geen probleem zolang je je voet echt op de grond plant. Op die manier kun je je gemakkelijk afzetten en je omhoog duwen in het stijgen en bij het dalen werk je vooral met je hielen.

Jawel, dit hebben we verschillende keren zien hangen aan de voordeur van winkels of shopping centra. Dat dit nodig is, gaat mijn verstand te boven.

Soms moest je een stuk rond de berg gaan en aangezien daar een mini-baantje moet geweest zijn was het toch opletten geblazen. Het was niet evident om je voeten naast elkaar te zetten en je moest constant scheef lopen. En dan zie je mensen passeren op het meest uiteenlopend schoeisel dat er bestaat! Sommige op hoge hakken …

Dan vraag ik mij altijd af hoe je erbij komt om IJsland te bezoeken in de winter op hoge hakken? En dan kom ik altijd op hetzelfde uit: het moet een weddenschap zijn.

In elk geval, op verschillende websites lees je dan dat het een klim is van een uur, anderhalf uur of zelfs twee uur. Op zo’n 700 meter van de top staat een bord met daarop een pictogram van iemand in een bad. En dan denk je dat je binnen een kwartier in een natuurlijk warm “bad” gaat zitten. Maar … op zo’n twee- tot driehonderd meter moet je over een brugje en daar mag je dan niet meer verder. Zonder uitleg. Er zijn ook twee linten gespannen om mensen “tegen te houden”. Het is echt duidelijk dat er idioten zijn die dit niet respecteren.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook echt kwaad was. Vooral door de geschapen verwachting. Dat ze dingen sluiten, kan ik verstaan. Maar dat je dat slechts te weten komt op tweehonderd meter van de “aankomst” is niet professioneel. Dit zou onderaan, op de parking, moeten aangekondigd zijn. Of op een website. Indien het is om de natuur te beschermen en terug op adem te laten komen na een druk seizoen, dan versta ik dat. Indien het is om bepaalde reparatiewerken uit te voeren, dan versta ik dat. Maar wat wij meegemaakt hebben, versta ik niet. Indien je weet dat je niet tot op het einde geraakt waar het grootste “badgedeelte” is, dan kun je zelf beslissen: ga ik naar boven of niet. En dan kan ik ook min of meer verstaan waarom mensen zeggen “de boom in” ik ga door.

In elk geval wij zijn niet doorgegaan en op onze stappen teruggekeerd.

Sommige van de beheerders van dergelijke dingen, paden, wandelingen en andere activiteiten zouden eens naar Oostenrijk moeten gaan om te leren hoe je zoiets beheert. IJsland heeft het massatoerisme ontdekt en heeft verstaan dat er munt uit te slaan is. En dat doen ze ook. En misschien terecht maar er zijn limieten. Ik ben bereid geld te betalen voor iets maar dan wil ik er wel iets voor terugkrijgen.

Vroeger kon en mocht je je camper parkeren dicht bij een waterval bijvoorbeeld. Als fotograaf was dat zalig omdat je dan kon beginnen shooten voor de bussen toekwamen met de horden selfiesticktoeristen. Wanneer je tegenwoordig met een tent, bestelwagen of camper rondrijdt dan moet je naar een camping om te overnachten. En betalen voor de nacht. Op sommige plaatsen moet je iedere keer in je portemonnee tasten wanneer je het toilet gebruikt.

Een paar woorden over het eten van vandaag: we hebben het spreekwoord “When in Rome, … ” toegepast. We moesten wel een hele grote knop omdraaien. En dat twee keer: een keer omdat het paard was en dat eet je gewoonweg niet en een tweede keer omdat het een schapenknop was. Maar ja, zoals gezegd, wanneer de IJslanders dat eten dan wilden we wel eens weten of en hoe dat smaakt. Het paardenvlees was heel lekker met een zachte vleessmaak. Over de schapenkop was het vooral de voorbereiding die voor mij persoonlijk voor een probleem zorgde. Niet het idee dat ik een kop aan het opeten was. Tenslotte eten we in België ook “kop”. Het is dan niet van een schaap maar van een varken …

De schapenkop moet een dik uur gekookt worden met wat zout. Het eerste half uur begin je “iets” te ruiken. Na een dik uur kon ik het niet meer houden en moest naar buiten. Om in zo’n omgeving iets te eten is niet gemakkelijk en ook niet smakelijk. Op zich was het, ja, gewoon gekookt vlees met een niet al te uitgesproken smaak.

https://guidetoiceland.is/connect-with-locals/regina/reykjadalur-hot-spring-valley-in-south-iceland

18.02.2020

Belgische stoemp met IJslands lam

Vandaag zijn we teruggegaan naar Reykjadalur voor een tweede wandeling. Het was … saai en heel slecht aangeduid (zie foto’s hierboven). Alles was plat, geen watervallen, niets te zien en niets te beleven. De route was gewoon een wandeling van de parking naar het dichtste dorpje.

Je kunt prachtige wandelingen maken in IJsland. Om te beginnen moet je ze vinden. Het zijn precies goed bewaarde geheimen. Indien je ze dan gevonden hebt, zijn ze over het algemeen (heel) slecht aangeduid. Een wegwijzer aan het begin van de wandeling en dan moet je zoeken naar een stokje van veertig of vijftig centimeter met een rode tip dat in de in de grond steekt en dienst moet doen als “wegwijzer”. Op zich versta ik wel dat je het landschap niet wilt “vervuilen” met wegwijzers maar toch. Een minimum van duidelijkheid is toch vereist indien je niet verloren wilt lopen.

Normaal gezien steekt zo’n paaltje een veertigtal centimeter boven de grond uit. Wanneer je op tientallen meters staat dan moet je al goed kijken om dit klein stompje te zien. Zeker wanneer het terrein dan ook nog eens heuvelachtig is.