photodj
De mooiste dingen in het leven zijn gratis.
Steve McCurry Tentoonstelling
Posted on 20 mei 2021
Steve McCurry werd geboren in 1950 in Philadelphia. Wanneer je zijn naam uitspreekt, dan denkt iedereen onmiddellijk aan “het meisje met de groene ogen” of the “Afghan Girl” (Sharbat Gula). Een historische en iconische foto die veel covers van tijdschriften gesierd heeft, waaronder die van National Geographic in 1985. De foto zelf werd een jaar eerder genomen. Voor deze en vele andere foto’s ontving hij een resem prijzen: de Robert Capa Gold Medal, de National Press Photographers Award, vier keer de World Press Photo Award en niet zo lang geleden ontving hij van de Royal Photographic Society in Londen de Centenary Medal for Lifetime Achievement. In 2019 werd hij opgenomen in de International Photography Hall of Fame.
Maar, de tentoonstelling is wel meer dan die ene foto. Veel meer. Dus, zaterdag richting Antwerpen gereden meer bepaald naar de Waagnatie waar de tentoonstelling loopt van 12.05.2021 tot … (waarschijnlijk) 31.08.2021. Later dan deze datum kun je geen tickets meer kopen. Volgens de website zou de tentoonstelling lopen tot 10.10.2021. Je moet wel een timeslot reserveren via de ticketverkoop.
De ingang van de parking vinden is niet echt duidelijk en de betaling al evenmin. Het is wel “maar” vijf euro voor een ganse dag. Eens binnen krijg je een “bakske” mee met uitleg over enkele van de opgehangen foto’s. Kies je voor de Nederlandstalige uitleg, dan krijg je de uitleg van een of andere stem. Kies je voor de Engelse, dan hoor je de fotograaf zelf aan het woord. Per momenten was de muziek die uit de luisprekers in de zaal kwam, echt storend. Te luid en per momenten kraakten de luidsprekers alsof ze het volume niet aankonden. Voor begrijpbare redenen kun je het volume van het “bakske” zelf niet echt luid zetten dus reden te meer om het wat stil te houden in de zaal.
Alle foto’s hingen in één zaal en gescheiden door hoge, zwarte lappen stof. Aan elke zijde van de stof hing een foto en er was een te volgen parcours uitgewerkt. Zelf verstond ik de logica van de foto’s niet. Meestal hangen ze chronologisch of per thema of per locatie. Misschien hebben ze beslist om de selectie lukraak op te hangen … Tja, waarom ook niet?
Dit is een beschrijving die je kunt lezen op de website:
“De expo The World of Steve McCurry toont meer dan 200 foto’s op groot formaat. Door de unieke setting van Waagnatie wordt dit zonder twijfel een nieuwe indrukwekkende editie van wat nu al de grootste en meest complete retrospectieve van deze wereldbekende Amerikaanse fotograaf. Je zult er de bekendste foto’s kunnen bewonderen uit zijn carrière van meer dan 40 jaar, maar ook recent werk en zelfs niet eerder vertoonde werken.”
Eens ter plaatse kun je foto’s bewonderen van over gans de wereld. Er zijn portretten bij natuurlijk maar ook foto’s van evenementen die in ieders geheugen gegrift staan zoals de aanslagen van 11.09.2001 in New York bijvoorbeeld. Het is goed te zien dat de mens bijna altijd centraal staat en dat hij zich toelegt op tradities, bedreigde culturen, geweld en oorlogen maar evengoed hedendaagse cultuur.
Voor een mooie beschrijving en interview kun je hier terecht:
https://www.brusselblogt.be/2017/03/29/steve-mccurry-fotograaf-met-negen-levens.html
Of je kan het boek Steve McCurry / Icons – Conversations avec Biba Giacchetti kopen terplaatse. Via het interview leer je meer over de foto’s die je tegenkomt tijdens de tentoonstelling.
link:https://www.stevemccurryexpo.com/
Waagnatie
Rijnkaai 150
2000 Antwerpen
Openingsuren:
Maandag tot zondag van 10:00 uur tot 18:00 uur
Dinsdag gesloten
Elke dag open tijdens Belgische schoolvakanties en feestdagen
Ook Michael Frye, Annie Leibovitz, Steve Mc Curry, Bieke Depoorter
Posted on 7 oktober 2019
Een hoop jaren terug heb ik een workshop gevolgd in Yosemite georganiseerd door Michael Frye. Voor mij is dit een van beste natuur/landschapsfotografen die er momenteel rondloopt. Zijn foto’s zijn zo puur en to the point. Ook de keuze van de onderwerpen en de composities zijn top. Hij is ook een van de beste lesgevers die ik tegengekomen ben en elke week kijk ik uit naar zijn nieuwsbrief. Voor mij persoonlijk heeft hij ook een van de beste boeken geschreven over landschapsfotografie! Zijn werkterrein is voornamelijk Yosemite en de wijde omgeving. Een beetje zoals Ansel Adams.
Wat blijkt nu? Hij gebruikt ook een smartphone om foto’s te nemen in welbepaalde omstandigheden. In zijn geval was het in een verlaten mijndorp dat luistert naar de naam Bodie. Omdat je binnen, in de verlaten huisjes die er nog staan, beperkt bent in je bewegingen (geen plaats voor een statief bijvoorbeeld) schakelt hij over op zijn iPhone. Ook hij zegt dat die kleine dingen beter en beter worden.
https://www.michaelfrye.com/2019/09/15/inside-bodie-with-an-iphone/
Zie ook:
https://www.michaelfrye.com/2018/08/28/photographing-bodie-iphone/
En het rijtje wordt nu ook uitgebreid met een heel grote portretfotografe:
https://store.google.com/us/magazine/annie_leibovitz_pixel
Ondertussen blijft de lijst langer worden. Zo ben ik onlangs naar “Paris Photo” geweest en daar heb ik gezien hoe ook Steve Mc Curry en de Belgische Bieke Depoorter (en nog enkele andere) van Magnum ook wel eens foto’s nemen met een smartphone.
Waar is Lu Guang?
Posted on 30 januari 2019
Journalisten. Uiterst noodzakelijk in deze wereld tegenwoordig. Maar … sommigen (bepaalde regeringen) maken het hen niet bepaald gemakkelijk.
“Forty-seven journalists are known to be imprisoned in China as of the end of 2018, says Steven Butler, the Asia program coordinator for the Committee to Protect Journalists (CPJ).”
En nu is Lu Guang een van hen. China houdt niet van kritische stemmen en misschien nog minder van kritische stemmen die hun beweringen ook nog eens kunnen staven met beeldmateriaal. De foto’s van Lu Guang zijn ongelooflijk krachtig! En shockerend. Zo is er een foto van een (steenkool ?)centrale met 120 valse schapen om het imago toch maar hoog te houden. De realiteit: de grond werd er zeer vervuild en is nu minderwaardig geworden. Het is niet duidelijk of de dieren er nog kunnen grazen.
Hij was dus in China voor een workshop toen de Chinese regering een “anti-terrorisme” campagne tegen de Oeigoeren begon. De fotograaf werd gearresteerd. Reden? Niemand die het weet. En nu is er van de fotograaf geen nieuws meer.
Sterkte aan zijn vrouw Xu Xiaoli en hun zoon in New York en hopelijk wordt deze fantastische fotograaf snel weer vrijgelaten zodat hij kan terugkeren naar zijn familie en ons blijven informeren met zijn keiharde maar fantastische foto’s.
These Beautiful Antique Photos Were Made With Potato Starch
Posted on 14 februari 2015
We blijven bij de “oude technieken” … die prachtige dingen voortgebracht heeft. Er zit ook een foto tussen die genomen geweest is in 1914 in België.
“In 1907, the Lumière brothers, Auguste and Louis, introduced the first viable method of color photography. Although color photographs had existed, the process was clumsy and complicated. The key ingredient, the Lumières discovered, was potato starch.”
via These Beautiful Antique Photos Were Made With Potato Starch.
Het raadsel van wandelende stenen
Posted on 30 augustus 2014
Been there done that. Death Valley in California in het algemeen is sowieso een absolute aanrader voor elke fotograaf (en niet-fotograaf ook) en “Racetrack” in het bijzonder. De weg ernaar toe is een uitdaging voor zowat elke wagen (gebruik het best een 4X4). Eens ter plaatse vergeet je al vlug de hobbelige weg en indien je materiaal niet uit elkaar geschud is, kun je enkele heel interessante platen schieten. Maar … er is de laatste jaren blijkbaar heel veel veranderd (klik op de tweede link). Zo zijn er een stelletje idioten (er is geen ander woord voor – eigenlijk wou ik een paar andere woorden gebruiken) die de stenen verplaatsen, kleuren, stelen, die onlangs de vraag om het terrein niet te betreden wanneer het vochtig is, dit toch doen en zo de hele boel voor de anderen verknoeit. En ja, daar zijn spijtig genoeg ook fotografen bij, zij zijn misschien nog de slechtste …
Ondanks dit alles zou ik heel graag het park nog eens willen bezoeken. Iemand interesse om er een shoot te doen?
“Stenen die uit zichzelf voortbewegen in de kurkdroge Death Valley. Decennialang deden de wildste verhalen de ronde, totdat een Amerikaanse wetenschapper het geheim achter de ‘wandelende stenen’ blootlegde. Welke onzichtbare kracht zit hier achter?”
via Het raadsel van wandelende stenen – Actueel – National Geographic Nederland/België.
http://digital-photography-school.com/is-visiting-the-racetrack-playa-in-death-valley-worth-it/
1.000 foto’s per dag
Posted on 22 februari 2014
“A photographer shoots 20,000 to 60,000 images on assignment. Of those, perhaps a dozen will see the published light of day”
Eerst en vooral, verkort of verleng de duur van de opdracht en je krijgt een totaal ander cijfer dat dan misschien “aanvaardbaarder” lijkt. Dus, ik weet niet hoe lang een assignment duurt en ik ken ook de thema’s niet. Maar, in het geval van natuurfotografen of mensen die reportages maken in gebieden waar gevochten wordt, is het verstaanbaar dat ze heel veel foto’s maken. Soms vraag ik mij af hoeveel foto’s een fotograaf maakt van een voetbalmatch (van anderhalf uur) in eredivisie. En als je weet dat een goede Canon min of meer 10 foto’s per seconde schiet …
http://digital-photography-school.com/1000-shots-a-day-the-national-geographic-photographer
Work – Ferdinand Protzman
Posted on 18 februari 2014
Het thema van dit boek is “werk”. Het toont nog maar eens aan, voor zover dat nog nodig was, dat alles relatief is. Voor velen onder ons is “werk” ergens van negen tot vijf een bepaalde activiteit uitvoeren in een ruimte die we dan “kantoor” noemen. Kantoor met alles erop en eraan. Wel, voor nog meer mensen onder ons ziet een werkdag er wel helemaal anders uit en moet er gewerkt worden in alles behalve ideale omstandigheden.
In een kleine tweehonderd foto’s die van overal ter wereld komen, wordt getoond dat er nog heel veel activiteiten buiten gebeuren, dat nog heel wat machines die ons het leven gemakkelijker maken nog niet overal ter wereld beschikbaar zijn, dat mensenrechten met de voeten getreden worden (laat staan dat arbeidsreglementen gerespecteerd worden), dat het werkinstrument soms een vuurwapen is en dergelijke meer.
Dus, wanneer je nog eens een dipje hebt, doorblader dan eens bovenstaand boek….
“Work” bestaat uit een 350 pagina’s en de meeste foto’s beslaan anderhalve pagina. Het is een “koffietafelboek” van 26 cm op 28,5 cm en 3 cm dik, uitgegeven door “National Geographic”. De foto’s tonen een keiharde realiteit en laten de lezer/kijker toe om er van alles bij te verzinnen en om de verbeelding haar werk te laten doen.
National Geographic wedstrijd winnen … en verliezen
Posted on 18 januari 2013
Dit moet toch echt verschrikkelijk zijn. Je wordt uitgeroepen tot winnaar en omdat je een plastieken zak weggecloned hebt, moet je je overwinning teruggeven. Er staat wel duidelijk in het reglement dat je niets mag wegshoppen noch toevoegen. Het is des te verschrikkelijker omdat hij juist zoals aan de linkerkant de zak in kwestie had kunnen wegcroppen of zodanig verdonkeren dat hij niet meer te zien was …
http://harryfisch.blogspot.com.es/2013/01/national-geographic-how-i-won-and-lost.html
National Geographic – de tien beste van 2012
Posted on 3 januari 2013
National Geographic
Posted on 14 maart 2012
Heb jij wat nodig is om foto’s bij National Geographic gepubliceerd te krijgen? Lees het interview van Kent Kobersteen die ‘Director of Photography’ was bij National Geographic van 1987 tot 2005.
photodj 